Taylan ÖZGÜR, ÖLÜMÜNÜN 49. YILINDA SAYGIYLA ANIYORUZ… 23.09.1948—ISTANBUL — 23.09.1969—Beyazıt Meydanı—Fatih—ISTANBUL…
Taylan ÖZGÜR, ÖLÜMÜNÜN 49. YILINDA SAYGIYLA ANIYORUZ…
…23.09.1948—ISTANBUL — 23.09.1969—Beyazıt Meydanı—Fatih—ISTANBUL…
| 23.02.1948—ISTANBUL — 23.09.1969—Beyazıt Meydanı—Fatih—ISTANBUL|
|68 Kuşağının Devrimci Önderi—Sosyalist ve Siyasi Aktivist|
•
…Taylan ÖZGÜR, 1968 öğrenci hareketi liderlerinden, Devrimci 68 Kuşağı' nın faili meçhul cinayete kurban gitmiş ilk ismidir, katilleri hâlâ yakalanamamıştır.Defin Tarihi ve Yeri: 25 Eylül 1969—Cebeci Asri Mezarlığı—ANKARA…
Resmi cinayetin nasıl işlendiğine dair önemli bir kaynak da, olaya tesadüfen tanık olan Can ATAKLI' dır. Bay Pipo'nun 149. sayfasında, kendisinin 17 Ocak 1999 tarihinde sabah gazetesindeki köşesinde aktarmış olduğu cinayet anı şu şekildedir:
" Annem Babamla birlikte Beyazıt Meydanı tarafından kapalıçarşı' ya gidecektik. o gün meydan çok kalabalıktı. Çünkü birkaç gün önce Milli Türk Talebe Birliği' nde yaptığı bomba elinde patlayan Mustafa BILGI adlı sağcı öğrencinin cenazesi vardı. Bu nedenle Beyazıt Meydanı çarşaflı, türbanlı kadınlar ve sakallı cüppeli erkeklerle doluydu. Biz o zamanlar Marmara Sineması olan binanın girişinde durup uzaktan kalabalığa bakıyorduk. tam o sırada önümüzde, otobüs durağında siyah renkli bir otomobil durdu.içinden iki üç kişi fırladı. 1.5 Metre kadar önümüzde yürüyen iki kişinin üzerine çullandılar. bunlardan biri zorla otomobile bindirildi. ama bu kişi otomobilin diğer kapısından çıktı. arkasından biri ceketinin yakasını tuttu. ceket ve gömlek sıyrılarak gencin üzerinden sıyrıldı. gencin üzerinde sadece kırmızı bir atlet kaldı. koşmaya başlayan genç, yolu ayıran demir bariyerin üzerinden tam atlayacakken, yine iki metre önümüzde duran, gri takım elbiseli biri, elinde rulo olarak tuttuğu gazeteyi bir kenara bıraktı, içinden çıkarttığı silahı kaçan kişiye yöneltti. nişan aldı.. mantar tabancası patlar gibi bir ses çıktı. kaçan genç yere yığıldı, birileri koşup onu aldılar ve bir cipe bindirip götürdüler. akşam radyo haberlerini dinliyorduk. spiker "bugün Beyazıt Meydanında çıkan silahlı çatışmada Taylan ÖZGÜR adlı odtü öğrencisini vurularak öldürüldü. Taylan ÖZGÜR' ün üzerinden iki tane tabanca çıktı" deyince donup kaldık. çünkü öldürülen Taylan ÖZGÜR' ün üzerinde silah yoktu, çatışma çıkmamıştı. sadece bir tek el ateş edilmişti. ilk kez bir Öğrenci Liderinin, sokak ortasında, hem de resmen öldürülmesi, TURKIYE' nin yakın geleceğini etkileyecek baskı tehdit döneminin habercisiydi".
" Annem Babamla birlikte Beyazıt Meydanı tarafından kapalıçarşı' ya gidecektik. o gün meydan çok kalabalıktı. Çünkü birkaç gün önce Milli Türk Talebe Birliği' nde yaptığı bomba elinde patlayan Mustafa BILGI adlı sağcı öğrencinin cenazesi vardı. Bu nedenle Beyazıt Meydanı çarşaflı, türbanlı kadınlar ve sakallı cüppeli erkeklerle doluydu. Biz o zamanlar Marmara Sineması olan binanın girişinde durup uzaktan kalabalığa bakıyorduk. tam o sırada önümüzde, otobüs durağında siyah renkli bir otomobil durdu.içinden iki üç kişi fırladı. 1.5 Metre kadar önümüzde yürüyen iki kişinin üzerine çullandılar. bunlardan biri zorla otomobile bindirildi. ama bu kişi otomobilin diğer kapısından çıktı. arkasından biri ceketinin yakasını tuttu. ceket ve gömlek sıyrılarak gencin üzerinden sıyrıldı. gencin üzerinde sadece kırmızı bir atlet kaldı. koşmaya başlayan genç, yolu ayıran demir bariyerin üzerinden tam atlayacakken, yine iki metre önümüzde duran, gri takım elbiseli biri, elinde rulo olarak tuttuğu gazeteyi bir kenara bıraktı, içinden çıkarttığı silahı kaçan kişiye yöneltti. nişan aldı.. mantar tabancası patlar gibi bir ses çıktı. kaçan genç yere yığıldı, birileri koşup onu aldılar ve bir cipe bindirip götürdüler. akşam radyo haberlerini dinliyorduk. spiker "bugün Beyazıt Meydanında çıkan silahlı çatışmada Taylan ÖZGÜR adlı odtü öğrencisini vurularak öldürüldü. Taylan ÖZGÜR' ün üzerinden iki tane tabanca çıktı" deyince donup kaldık. çünkü öldürülen Taylan ÖZGÜR' ün üzerinde silah yoktu, çatışma çıkmamıştı. sadece bir tek el ateş edilmişti. ilk kez bir Öğrenci Liderinin, sokak ortasında, hem de resmen öldürülmesi, TURKIYE' nin yakın geleceğini etkileyecek baskı tehdit döneminin habercisiydi".
•
…Kayıp Adresteki —I— Ahmet TELLİ…
Sen dostumdun benim, gülünce güneşler açardı
Su gibi azizdin, yurdumdun, alnında ateşler yanan
Işıklı bir ırmak gibi aktığımız o uzun yürüyüş
Daha dündü sanki, her patlayan sağanak bunu anlatır
Fabrika düdükleri bunu anlatır bana her vardiyada
Hazırladığımız ilk taş baskısı afişi anımsar mısın
Bükülüp giden kent sokaklarını, fabrika önlerini
Sonra kitapları (kokuları hala burnumda onların)
Hangi mayısta taşıdık kentlere güllerin rengini
Gerçi gülistan olmadı ömrümüz, gam değil
Belki tanırdın ilk vurulanı, o gün hiç ağlamadık
Hayır ağlamadık, çıldırdık o gün çıldırasıya
Adını çocuklarımıza verdik onun, çoğaldı
Mezarlar çoğaldı o günden sonra, yetişmedi bize
Öldürülecek kadar büyümüştük, öyle demişlerdi
Ve hayat öylece akıp durdu işte, akıp duruyor
Kimilerinin bakışlarına yine karlar yağmış
Saçları dumanlı bir geçit sanki, dudakları lâl
Kitap yakanlar eksilmiyor, şu uçuşup duran
Kırlangıç ölülerini görüyor musun kentin üstünde
Sen dostumdun benim, gülünce güneşler açan
Bulutlara, rüzgara asarım suretini her akşam
Her akşam bir mektup yazarım dağlar kadar
Kayıp Bir Adresten geliyor sesin şimdi, üşüyorsun
Unutma dostumsun sen, neredeysen orada ölmek isterim
-…Kayıp Adresteki —II— Ahmet TELLİ…
Kasabalı bir hüzün çökerdi söylediğin türkülere
Meşeler göğerir kalbin rehin kalırdı o huysuzda
Ve akşam soframıza ağarken bir yayla bulutu
Kuşları ürkütülmüş bir dal gibiydin, öylesine mahzun
Efkâr da yakışırdı sana, ilk kadeh kekik kokardı
Kısa pantalonlu resimlerimiz sararmadı daha
İlk sigarasını bölüşen iki okul kaçağı, iki haylaz
Hiç kimseler anlamıyor muydu o günlerde
İlk sevgilileriyle denizaşırı yolculuk düşleri kuran bizi
Ve ne çok yalnızdık sinemalar olmasa
Unutalım mı şimdi kente indiğimiz o ilk günü
Sabahlara kadar okuduğumuz o kitapları
Kar aydınlığında yürüdüğümüz yolları unutalım mı
Artık çok geç, işçiler seni soruyor ve ötekileri
Her karşılaşmamızda sizi konuşuyoruz uzun uzun
Anımsar mısın odamızın talan edilişini
Her katta yaralı bir kardeşin çığlığını sonra
Kantinde kitaplar yırtılıyordu, delik deşikti duvarlar
Mosmor bir çığlıktı gözleri malatyalı kızın
Sana hep o huysuzu anımsatırdı, bilirdim
Kimilerine göre ancak ölümü güzelleştirirdik biz
Birer çılgın mıydık gerçekten, serseri bir rüzgâr mıydık
Göğermiş meşeler kadar yakın mıydık bulutlara
Ve tarih upuzun bir hikâye miydi -öyle diyorlardı-
Bir işçi kıza söyledim bunları, yalandır, dedi
Anlamını yitiren birşeyler mi var şimdilerde
Yazdığım şiirlere yabancıyım, sokaklara yabancıyım
Taşı delemiyor bir çığlık ve apansız bir
Su oluyorum ipince, kendime sızıyorum
Dünya yetmiyor bazen, bırakıp gidebilir miyim
Ve hayat böylece akıp durdu işte, akıp duruyor
Kentler karıncalanmış birer namlu gibi
Upuzun yatıyorlar dizlerimde ama sımsıcak
Meşeler göğermiş diyorsun varsın göğersin
Her yaprak bir öpücüktür sana o huysuzdan
Sen dostumdun benim gülünce güneşler açan
Bulutlara rüzgâra asarım suretini her akşam
Her akşam bir mektup yazarım dağlar kadar
Meşeler göğermiş diyorsun varsın göğersin
Unutmadım bırakıp giderken söylediğin sözleri…
…Kayıp Adresteki — Ahmet TELLİ…
…Kayıp Adresteki — Ahmet TELLİ…
…Kayıp Adresteki —I— Ahmet TELLİ…
Sen dostumdun benim, gülünce güneşler açardı
Su gibi azizdin, yurdumdun, alnında ateşler yanan
Işıklı bir ırmak gibi aktığımız o uzun yürüyüş
Daha dündü sanki, her patlayan sağanak bunu anlatır
Fabrika düdükleri bunu anlatır bana her vardiyada
Hazırladığımız ilk taş baskısı afişi anımsar mısın
Bükülüp giden kent sokaklarını, fabrika önlerini
Sonra kitapları (kokuları hala burnumda onların)
Hangi mayısta taşıdık kentlere güllerin rengini
Gerçi gülistan olmadı ömrümüz, gam değil
Belki tanırdın ilk vurulanı, o gün hiç ağlamadık
Hayır ağlamadık, çıldırdık o gün çıldırasıya
Adını çocuklarımıza verdik onun, çoğaldı
Mezarlar çoğaldı o günden sonra, yetişmedi bize
Öldürülecek kadar büyümüştük, öyle demişlerdi
Ve hayat öylece akıp durdu işte, akıp duruyor
Kimilerinin bakışlarına yine karlar yağmış
Saçları dumanlı bir geçit sanki, dudakları lâl
Kitap yakanlar eksilmiyor, şu uçuşup duran
Kırlangıç ölülerini görüyor musun kentin üstünde
Sen dostumdun benim, gülünce güneşler açan
Bulutlara, rüzgara asarım suretini her akşam
Her akşam bir mektup yazarım dağlar kadar
Kayıp Bir Adresten geliyor sesin şimdi, üşüyorsun
Unutma dostumsun sen, neredeysen orada ölmek isterim
-…Kayıp Adresteki —II— Ahmet TELLİ…
Kasabalı bir hüzün çökerdi söylediğin türkülere
Meşeler göğerir kalbin rehin kalırdı o huysuzda
Ve akşam soframıza ağarken bir yayla bulutu
Kuşları ürkütülmüş bir dal gibiydin, öylesine mahzun
Efkâr da yakışırdı sana, ilk kadeh kekik kokardı
Kısa pantalonlu resimlerimiz sararmadı daha
İlk sigarasını bölüşen iki okul kaçağı, iki haylaz
Hiç kimseler anlamıyor muydu o günlerde
İlk sevgilileriyle denizaşırı yolculuk düşleri kuran bizi
Ve ne çok yalnızdık sinemalar olmasa
Unutalım mı şimdi kente indiğimiz o ilk günü
Sabahlara kadar okuduğumuz o kitapları
Kar aydınlığında yürüdüğümüz yolları unutalım mı
Artık çok geç, işçiler seni soruyor ve ötekileri
Her karşılaşmamızda sizi konuşuyoruz uzun uzun
Anımsar mısın odamızın talan edilişini
Her katta yaralı bir kardeşin çığlığını sonra
Kantinde kitaplar yırtılıyordu, delik deşikti duvarlar
Mosmor bir çığlıktı gözleri malatyalı kızın
Sana hep o huysuzu anımsatırdı, bilirdim
Kimilerine göre ancak ölümü güzelleştirirdik biz
Birer çılgın mıydık gerçekten, serseri bir rüzgâr mıydık
Göğermiş meşeler kadar yakın mıydık bulutlara
Ve tarih upuzun bir hikâye miydi -öyle diyorlardı-
Bir işçi kıza söyledim bunları, yalandır, dedi
Anlamını yitiren birşeyler mi var şimdilerde
Yazdığım şiirlere yabancıyım, sokaklara yabancıyım
Taşı delemiyor bir çığlık ve apansız bir
Su oluyorum ipince, kendime sızıyorum
Dünya yetmiyor bazen, bırakıp gidebilir miyim
Ve hayat böylece akıp durdu işte, akıp duruyor
Kentler karıncalanmış birer namlu gibi
Upuzun yatıyorlar dizlerimde ama sımsıcak
Meşeler göğermiş diyorsun varsın göğersin
Her yaprak bir öpücüktür sana o huysuzdan
Sen dostumdun benim gülünce güneşler açan
Bulutlara rüzgâra asarım suretini her akşam
Her akşam bir mektup yazarım dağlar kadar
Meşeler göğermiş diyorsun varsın göğersin
Unutmadım bırakıp giderken söylediğin sözleri…
…Kayıp Adresteki — Ahmet TELLİ…
…Kayıp Adresteki — Ahmet TELLİ — Kaynak:Yazko…
|Ahmet TELLİ|
| 08. 01. 1948—Bursa|
|Türk Sair|
•
Taylan ÖZGÜR, ÖLÜMÜNÜN 49. YILINDA SAYGIYLA ANIYORUZ… 23.09.1948—ISTANBUL — 23.09.1969—Beyazıt Meydanı—Fatih—ISTANBUL…
Reviewed by ümitse
on
00:30:00
Rating:
Reviewed by ümitse
on
00:30:00
Rating:
Hiç yorum yok: