…Anlasaydın — Özlem AYRAL…
…Dört duvar
arası bir pencereydi aradığım.
Seslendim, duymadın.
Bir ihtimal
duydunda anlamadın.
Başka bir
dilden bilmediğin kelimeler yüklüydü sessiz fısıltılarımda…
Dört duvar
arası bir kapıydı aradığım
Bir Mucize
miydi bu beklediğim?
Hayır…
Sıradan bir
aralıktı oysa elimi uzattığım
Gücüm
yetmiyorsa aralarsın diye düşünmüştüm
Ama sen
kapının sana aralanmasını bekledin.
Yorgunluğumu
anlamadın,
Hüzün sinen
bedenimi hissetmedin,
İçimde ağlayan
çocuğun kimsesizliğini duymadın.
Yazdım…
Biteviye,bıkmadan,yorgunluğuma
sinen acizliğime rağmen yazdım.
Duvarlarıma
sesimi düşürdüm,çağrılar bıraktım.
Bakışlarım
düştü her bir cümleme,
Duvarlara
çarpıp geri döndü tek tek.
Kahraman bir
cümle kurtaracaktı duvar arası sıkışan acizliğimi
Yaşam soluyan
bir nefesti tüm yalnız cümlelerimi silecek
Yıkılmayan bir
direnişti anahtar olacak
Eşik arası
sıkışmış yalnızlığımı manzaraya taşıyacak
Duvarlarımı
yıkan pembe düşler olacaktın.
Şimdi dört
duvarıma gözlerim sindi.
Damlıyor,
Kanıyor,
Usulca
kapanıyor.
Evet,
Kapı aralığı
çaresindeydi beklediğim
Bir el
uzaklığı anahtar deliğine değecek,
Bir yürek
mesafesindeydi.
Dört duvardan,
Umudumun
düştüğü yerden
Kapı açılacak
Sen
gelecektin.
Kim olduğuna
bakmadan
Sorgusuz bir
geceyi kararı alınmış gündüze devredecektim.
Dört duvar
karaladığım özlemlerimi
Kapı
aralığında bekleyen umutlarıma teslim edecektim…
Anlasaydın…
…Anlasaydın — Özlem AYRAL…
•
…Anlasaydın — Özlem AYRAL…
Reviewed by ümitse
on
15:54:00
Rating:
Reviewed by ümitse
on
15:54:00
Rating:
Hiç yorum yok: