Türkçe’ nin Büyük Yazarı — Necati CUMALI’ yı… DOĞUMUNUN 97. YILINDA SAYGIYLA ANIYORUZ…
…|13.01.1921—13.01.2018|…
•
…Türkçe’ nin Büyük Yazarı — Necati CUMALI’ yı… ÖLÜMÜNÜN 17. YILINDA SAYGIYLA ANIYORUZ…
…|10.01.2001—10.01.2018|…
…|Necati CUMALI|…
…|13.01.1921—Florina—YUNANISTAN — 10.01.2001—ISTANBUL|……|Türk Sâir—Romancı—Öykü—Deneme—Günce ve Oyun Yazarı|…
•
…Necati CUMALI…
…Ay Işığı — Necati CUMALI…
…10 Ocak 2018 Çarşamba…
— I —
Ben uzaklardan beklerdim,
Sayarak günlerimi.
Bu gece penceremden düşen Ay Işığında,
Birden yanıbaşımda buldum
Bir ağaç gibi çiçeklenmiş
Anladım almış yürümüş
Sarmış bu sevda içimi
— II —
Gece yarısı elbiselerim,
Ayakkabılarım üstüne
Düşen Ay Işığı,
İnsan böyle mi olur
Sevdaya tutuldu mu?
Bütün eski kitapları okudum,
Yaşlanmış güzellere sordum,
Mutluluk bu mu?
Ama bu sarışın
Ötekine hiç benzemiyor.
Ah, daha yeni yeni anladım
O küçük elleri, gülen gözleriyle
Beni bu kadar seviyor...
Kalmadı başka korkum
Düşünmeden eline bıraktım kendimi
Bütün dostlarım söylüyor
Bu sefer mutlaka tutuldum
— III —
O yanından döndüğüm, gece yarıları
Güler, konuşurdum, kendi kendime
Tutmasam, kucaklayabilirdim ağaçları.
Kimbilir, gelen geçen
Görünce ne derdi halime.
Sizin de, seviştiğiniz, kardeşler
Mevsim bahara rastlarsa
Benim canım açılmak isterdi
Mutlaka bir başkasına
Öperdim evde ilk karşıma çıkanı.
Uzakta, şimdi çok uzakta...
O nar tanesinden taze
Kuştüyünden hafif geceler
Kalbim ümit içinde yüzer
Dünyam yıkanır Ay Işıklarıyla…
Ben uzaklardan beklerdim,
Sayarak günlerimi.
Bu gece penceremden düşen Ay Işığında,
Birden yanıbaşımda buldum
Bir ağaç gibi çiçeklenmiş
Anladım almış yürümüş
Sarmış bu sevda içimi
— II —
Gece yarısı elbiselerim,
Ayakkabılarım üstüne
Düşen Ay Işığı,
İnsan böyle mi olur
Sevdaya tutuldu mu?
Bütün eski kitapları okudum,
Yaşlanmış güzellere sordum,
Mutluluk bu mu?
Ama bu sarışın
Ötekine hiç benzemiyor.
Ah, daha yeni yeni anladım
O küçük elleri, gülen gözleriyle
Beni bu kadar seviyor...
Kalmadı başka korkum
Düşünmeden eline bıraktım kendimi
Bütün dostlarım söylüyor
Bu sefer mutlaka tutuldum
— III —
O yanından döndüğüm, gece yarıları
Güler, konuşurdum, kendi kendime
Tutmasam, kucaklayabilirdim ağaçları.
Kimbilir, gelen geçen
Görünce ne derdi halime.
Sizin de, seviştiğiniz, kardeşler
Mevsim bahara rastlarsa
Benim canım açılmak isterdi
Mutlaka bir başkasına
Öperdim evde ilk karşıma çıkanı.
Uzakta, şimdi çok uzakta...
O nar tanesinden taze
Kuştüyünden hafif geceler
Kalbim ümit içinde yüzer
Dünyam yıkanır Ay Işıklarıyla…
…Ay Işığı — Necati CUMALI…
…Ay Işığı — Necati CUMALI — Kaynak: Necati CUMALI Bütün Şiirler—I — Adam Yayınları—6. Baskı— 2001—Sh. 80…
|Necati CUMALI|
|10.06.1914—Trabzon — 18.04. 1988—Istanbul|
|Türk Sâir—Romancı—Öykü—Deneme—Günce ve Oyun Yazarıı|
•
Ay Işığı — Necati CUMALI…
Reviewed by ümitse
on
02:30:00
Rating:
Hiç yorum yok: